Muziek voor de ziel
(Nick van Gasteren in het Parool over de Iris Huis Band, de voorloper van PietsieKata)
"Taal is de ganzenveer waarmee je in het hart
schrijft, het lied is de ganzenveer waarmee je in
de ziel schrijft" - Rabbi Sineour Zalman van Liadi
Ware woorden, zo bleek gisteravond in het Parool
Theater , waar de Iris Huisband klezmer-,
zigeuner- en jazzmuziek tot een meeslepende stijl
wist te smeden. Met de voor dit genre onmisbare
instrumenten als klarinet, accordeon en viool,
aangevuld met gitaar en een sonore tuba,
schakelde de band moeiteloos over van vrolijkheid
naar melancholie.
Begonnen werd met Bulgar freilach, de
herkenningsmelodie waarop twee jaar is
gerepeteerd, aldus Hans Spoelstra.
Dat een
instrument kan zingen - klezmer betekent
lied-instrument, instrument om mee te zingen -
bewees Rob van Velsen met een briljant intro van
Bei mir bist du sheyn. De tuba en de accordeon
deden de rest.
Met La bohème, ook bekend van Charles Aznavour,
werd de spanning opgevoerd, waarna Kalinka met
een spontaan klappend publiek de zaal uit zijn
voegen deed barsten. Het slotakkoord op accordeon
dient hier zeker gememoreerd.
Na de pauze volgde de ene na de andere klassieker
elkaar op: S'agapo, Dona dona, een mooi
gearrangeerde versie met een prachtig 'liggend'
akkoord achter het refrein en Ochi giorne oftewel
Schwarze Augen, een overbekende zigeunermelodie.
Dat de band ad hoc een achtergrondkoor kan
organiseren werd bewezen in Mir seine alle: de
zaal zong en masse mee. De typische
bruiloftsmuziek waarin vreugde en pijn even
samenvloeien, is zonder twijfel de Jidishe tanz
en er volgde nog een amusante muzikale 'strijd'
tussen accordeon en klarinet in Joseph.
De
toegift was, hoe kan het anders, Hava nagila.
© Het Parool, 19-10-2005